Een concertvleugel, een feeërieke kroonluchter en een pianist. Tot zover niets aan de hand. Hoewel? Alleen opkomen is al een hele toer voor ‘pianist’ Thomas Monckton, laat staan spelen. Een uur lang gebeuren er de gekste dingen rond de vleugel, maar het klavier wordt nauwelijks beroerd. Met zijn cartooneske uiterlijk – lange slungel met schrikogen en een rechtopstaande, rossige kuif – geeft Monckton de klassieke concertpraktijk een totaal ander aanzien. Hij duikt ín de vleugel, danst óp de vleugel, kruipt ónder de vleugel. En die kroonluchter hangt daar natuurlijk ook niet voor niets. Maar muziek maken? Ho maar.
Niet dat de handen van Monckton niet bewegen, integendeel, het zijn de meest welsprekende tien vingers die je je maar kunt voorstellen. Hele verhalen vertellen ze. Ze bladeren ook driftig door de bladmuziek voor Moncktons recital, maar net als de piano heeft ook het papier grillen. “Alles wat mis kan gaan, gaat mis, en het is geweldig”, concludeerde een recensent.
Kort en goed: Monckton speelt welgeteld één klein moppie The Pianist. Maar zijn perfect getimede clownerie was een enorm succes op het prestigieuze theaterfestival van Edinburgh. Vijfsterrenrecensies zorgden voor uitverkochte zalen, en Monckton werd genomineerd voor belangrijke theaterprijzen.