“De stuwende vitaliteit van dans en dansers, virtuoos en helemaal in Vandekeybus-stijl, wordt ondersteund door de krachtige muziek van David Byrne.”, schreef De Morgen in 1999 over In Spite of Wishing and Wanting. We halen de remake van die opzienbarende productie uit 1999 naar Amsterdam. Een nieuwe cast zet in 2016 zijn tanden in deze wereldtopper.
Vandekeybus – wiens werk we al jaren op de voet volgen – leerde het vak bij dat andere eigenzinnige wonderkind van de Belgische dans, Jan Fabre. Met zijn eigen voorstellingen maakte Vandekeybus vanaf 1987 radicaal komaf met de grenzen tussen de genres. Met die van energie barstende cross-overs van theater, dans, teksten, (live) muziek en film, liet hij het publiek verbluft achter in zijn stoelen. Het was vernieuwend en sensationeel en heeft niet aan kracht ingeboet. De remake van Vandekeybus’ debuut What the Body Does Not Remember, die we in 2013 lieten zien, bewees dat al.
Vandekeybus en zijn tien mannelijke performers leiden ons in In Spite of Wishing and Wanting naar een mannenwereld vol oerverlangens, woest, wild, naïef en speels. Bezwerende filmbeelden en danssequenties, ondersteund door de sensuele soundtrack van David Byrne, vloeien over in monologen over angst, verlangen naar geborgenheid en de magie van de slaap.