In Adonde van los Muertos – Lado A (Waarheen de doden gaan – Kant A) is er in elk geval wel één onderwerp: de dood. Om precies te zijn de dood in het theater, want hoe geef je in die context – artificieel, herhaalbaar – vorm aan een fenomeen dat zo essentieel en eenmalig is.…
Dat het met de rechten van de vrouw in het moderne India nog altijd pover gesteld is, is de laatste tijd meermalen tot het Westen doorgedrongen. Iemand die daar al jaren geleden de aandacht op vestigde, was de eigenzinnige en in eigen land omstreden choreografe Chandralekha(1928-2006). Naast het doorbreken van de grenzen tussen Indianse dansstijlen, yoga…
Is dit eigenlijk wel theater? Dat zou de toeschouwer zich kunnen afvragen bij de voorstelling van kunstenaar en fotograaf William Yang. Want lijkt Blood Linksniet sprekend op een dia-avondje, zoals we die vroeger thuis ook wel eens hadden? Met beelden die een verder en recenter verleden oproepen, waarbij we herinneringen ophalen aan voorvallen, familieleden en hun…
Wen Hui’s Living Dance Studio was de eerste onafhankelijke dansstudio in de volksrepubliek China, maar choreograaf Wen Hui is niet erg geliefd in haar thuisland vanwege het uitgesproken, kritische werk dat ze maakt. Nu komt Hui naar Nederland met een multidisciplinaire, kleurrijke en gefragmenteerde voorstelling met elementen van dans, tekst, film en fotomateriaal dat Hui…
