De voorstellingen van de Libanese theatermaker, scenarioschrijver, acteur en beeldend kunstenaar Rabih Mroué zijn vermakelijke, maar tegelijk vlijmscherpe beschouwingen. In ‘Riding on a Cloud’ onderzoekt hij de wijze waarop we vandaag de dag verhalen uit ons (oorlogs)verleden vormgeven. De titel is ontleend aan de dichtbundel van zijn jongere broer Yasser, die tijdens de Libanese burgeroorlog door een sluipschutter door het hoofd werd geschoten. Wonder boven wonder bleef de schade beperkt. Mroué verweeft het verhaal van Yasser, die zelf zijn poëzie voordraagt, met film en video. In 2011 ontving hij de prestigieuze kunstenaarsprijs Prins Claus voor ‘zijn radicale onderzoek naar herinnering, macht en waarheidsconstructies.
”On the same day of my grandfather’s assassination, in February 1987, I ran to the family’s house as soon as I heard the news. On my way there, a sniper shot me; the bullet entered my skull on one side, and exited from the other. I’ve been told that my brain is damaged.
This bullet caused me to lose my memory of pronunciation, and my memory of writing.
I became Aphasic.
“In death, we do not write. We speak, with words that very few of the living can comprehend”.